ارزیابی نیازهای لرزه‌ای قاب‌های خمشی فولادی با استفاده از روش‌های مختلف تحلیل استاتیکی غیرخطی

تخمین نیازهای لرزه‌ای در سطوح عملکردی مختلف نیازمند بررسی‌های دقیق و گسترده رفتار غیر ارتجاعی سازه است. روش تحلیل استاتیکی غیرخطی (بار افزون) یکی از روش‌های مهم در طراحی سازه‌ها بر اساس عملکرد می‌باشد و به همین دلیل در سال‌های اخیر بیشتر موردتوجه قرارگرفته است. الگوی بار ثابت باوجود ورود سازه به ناحیه غیر ارتجاعی، یکی از مهم‌ترین محدودیت‌های روش‌های استاتیکی غیرخطی سنتی می‌باشد. بنابراین در سال‌های اخیر روش‌های پیشرفته پوش‌آور با اعمال اثر مودهای بالاتر ارائه‌شده است. در این پژوهش الگوهای مختلف بار جانبی در روش پوش‌آور سنتی به همراه روش‌های پیشرفته شامل روش تطبیقی بر اساس جابجایی (DAP) و بهنگام شونده با لحاظ کردن اثر اندرکنش مودی (APAM)، مورد ارزیابی قرارگرفته و نتایج با تحلیل دینامیکی غیرخطی حاصل از 10 شتاب‌نگاشت دور از گسل مقایسه شده است. در کلیه روش‌های پوش‌آور، تغییر مکان بام سازه تا رسیدن حداکثر دوران گره به 02/0 رادیان (معرف حد شکل‌پذیری متوسط بر اساس مبحث 10 مقررات ملی و حد پایین سطح عملکرد آستانه فروریزش آیین‌نامه SEAOC) افزایش می‌یابد. نتایج نشان می‌دهد روش‌های سنتی تخمین مناسبی از جابجایی و زاویه دریفت سازه‌های بلندمرتبه ارائه نمی‌دهند. بیشترین مقدار اختلاف درمقایسه با روش‌های تطبیقی 9/7 درصد می‌باشد. همچنین در میان روش‌های مختلف، روش پوش‌آور تطبیقی DAP تخمین مناسبی از نیازهای لرزه‌ای سازه‌ها ارائه می‌دهد و به‌خوبی اثر مودهای بالاتر را فرآیند تحلیل لحاظ می‌کند. روش تطبیقی APAM تخمین مناسبی از زاویه دریفت طبقات تحتانی سازه به‌ویژه در سازه‌های بلندمرتبه ندارد به نحوی که بیشترین میزان اختلاف در مقایسه با روش DAP، 7/3 درصد می‌باشد.